نویسندگان: اله بداشتي علي*
* دانشگاه قم
چکیده:
سلفيه در شناخت اسما و صفات الهي، روش عقلي را بي اعتبار مي داند و فقط روش نقلي را مبناي معرفت خويش قرار داده است. در روش نقلي نيز به ظاهر گرايي در قرآن و سنت روي آورده است (بنگريد به: اله بداشتي، 1386: 71-41) از اين رو در معناشناسي صفات الهي نتوانسته تصوير روشني از صفات الهي به ويژه در صفات خبري مانند استواي خدا بر عرش، وجه داشتن، دست داشتن و ... ارایه نمايد. در نتيجه، صفاتي زاید بر ذات را براي خدا اثبات كرده است، كه اين امر با توحيد صفاتي و به تبع آن با توحيد ذاتي به معناي بساطت ذات از هرگونه تركيب، تعارض دارد. در اين مختصر، ابتدا مساله معنا شناسي و سپس از اين زاويه، مباني و اصول سلفيه در صفات بررسي و نقد مي شود.
كليد واژه: سلفيه، اسما الهي، صفات الهي، معناشناسي
برای دریافت مقاله از اینجا دانلود کنید.
نظر خود را اضافه کنید.
ارسال نظر به عنوان مهمان