این کتاب درباره تاریخچه وهابیت می باشد که در آن چگونگی پیدایش، فعالیتها، افکار و نشانه های وهابیت مورد بررسی قرار گرفته است. این کتاب به زبان ترکمنی نوشته شده و به فارسی ترجمه شده است که هر دو زبان در یک جلد نوشته شده است. مؤلف در این کتاب وهابیت را به عنوان فرقه ای ضد دین و نابود کننده آن معرفی می کند که جیره خوار کفار می باشند، مبدع آن محمد نجدی فرزند عبدالوهاب می باشد، مسلمین به آنها لقب وهابی داده اند ولی خود شان از لقب سلفی استفاده می کنند، آنها خود را موحد واقعی و سایر مردم را مشرک می دانند. پیدایش این فرقه در سال 1143ق در سرزمین نجد می باشد که پیامبر از وجود هرج و مرج و شاخ شیطان در آن خبر داده بود. مصنف ابتدا چگونگی پیدایش وهابیت و نقش انگلیس در این باره اشاره می کند و از فعالیتهای محمدبن عبدالوهاب در ایجاد مذهب جدید و چگونگی تسلط وهابی ها بر طائف و مکه بحث می کند و نحوه اخراج وهابیها از حرمین شریفین را بیان می کند. وی در ادامه وقایعی که پس از امیر سعود واقع شدند و همچنین چگونگی بازگشت آل سعود به حکومت و تغییر پایتخت وهابی ها را بررسی کرده و از تاریخ آل سعود نتایجی را به دست می آورد. مؤلف از تغییر شکل وهابی ها که سنت رسول خدا در عمامه بستن را ترک کرده و مثل زنان از روسری استفاده می کنند سخن گفته و سخنان آنها بر ضد دین را گرداوری کرده و نتایجی را از آنها ارائه می کند. وی سپس به شخصیتهائی که وهابیت را محکوم کرده اند اشاره می کند. نویسنده در پایان به نشانه ها و انواع وهابیت اشاره می کند.